Menu

Sochaczew

Na wyniosłej skarpie nad rzeką Bzurą, gdzie obecnie znajdują się ruiny zamku,
przypuszczalnie już w XI w. był gród strzegący przeprawy przez rzekę. W XII w.
na pewno była tu już kasztelania, a w 1138 r. na zamku sochaczewskim przebywał
Bolesław Krzywousty, który zmarł w niedalekim klasztorze. Miejsce jego
przypuszczalnej śmierci upamiętnione jest sarkofagiem.

Zamek murowany wzniesiono zapewne w pierwszej połowie XIV w., skoro w 1355 r.
Kazimierz Wielki nadał go Ziemowitowi III, księciu mazowieckiemu. On i jego
następcy przebudowali zamek w XIV w. i XV w. Gałąź Piastów mazowieckich była w
stałych zatargach z biskupami poznańskimi, gdyż obie strony pretendowały do
zwierzchności nad terenami leżącymi między Sochaczewem a biskupim Łowiczem.
Kasztelani z sochaczewskiej twierdzy nieraz zbrojnie zagarniali transporty zboża
z kościelnych włości. Duchowna władza rewanżowała się władzom Mazowsza nie
akceptując tradycyjnie wyznaczanych przez księcia administratorów kościelnych. W
1476 r. król Kazimierz Jagiellończyk włącza Sochaczew wraz z częścią Mazowsza do
Korony. Zamek staje się siedziba starostów i w wyniku kolejnych prac zostaje
rozbudowany.

Dokument z 1599 r. stwierdza, że zamek miał mury zewnętrzne, a w ich obrębie
była drewniana zabudowa, a od strony południowej i wschodniej chronił go
zewnętrzny wał ziemny i fosa. Najprawdopodobniej wtedy wzniesiono dwie ceglane
wieże w narożnikach wschodnim i północnym. Około 1630 r. starosta sochaczewski
Radziejowski przekształca zamek w renesansową rezydencje obronną. Wynikało to
zapewne z osunięcia się skarpy i zawalenia się części średniowiecznego
założenia. Wojny polsko-szwedzkie w XVII w. przyniosły kres świetności zamku.
Był on kilkakrotnie niszczony. Podejmowano wprawdzie próby odbudowy, ale
piastowska forteca nad Bzurą już nigdy nie odzyskała dawnego znaczenia.